Την επόμενη φορά που θα συζητείται ένα αυστηρό σχέδιο νόμου «για να σώσουμε τα δάση μας» ή δεν ξέρω τι άλλο, ο Πρόεδρος της Βουλής οφείλει να επιμείνει, όχι μόνο «η παρούσα να μην προκαλεί δαπάνες στο Δημόσιο» αλλά οι εισηγητές να δεσμεύονται και για το ότι «η παρούσα δεν προκαλεί ούτε περιττές δαπάνες και χάσιμο χρόνου στην κοινωνία». [η φωτογραφία είναι από το site https://thehellinikon.com]
Την περασμένη Τρίτη το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο (ΚΑΣ) εξέτασε, σύμφωνα με το άρθρο 12 του νόμου 3028 περί αρχαιοτήτων, το θέμα του Ελληνικού, γνωρίζοντας καλά ότι, σχετικά με την εξεταζόμενη Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, μια προσωρινή οριοθέτηση πολλών στρεμμάτων μπορεί να προκαλέσει καθυστερήσεις μέχρις ακυρώσεως της επένδυσης. Η άποψη του ΚΑΣ δεν παύει να είναι παρά μια γνωμοδότηση την οποία το υπουργείο, αν θέλει, μπορεί να αγνοήσει και να εκδώσει διαφορετική απόφαση. Πάντως, καλού-κακού η υπουργός Πολιτισμού επέλεξε να απουσιάσει την εποχή που τα μέλη του ΚΑΣ ήταν μπροστά σε δυσάρεστα διλήμματα. Τότε που έπρεπε ή να παρανομήσουν για χατίρι της τρέχουσας πολιτικής συγκυρίας ή να εφαρμόσουν αυστηρά τον νόμο, με τις όποιες συνέπειες για την πρόεδρο και τα μέλη. Τελικά προτίμησαν τον τρίτο δρόμο, του συμβιβασμού. Τα αρχικώς 700 στρέμματα διέρρευσε ότι πρέπει να γίνουν «όχι λιγότερα από 300» και στο τέλος περιορίστηκαν στα 280, τα οποία ναι μεν θα προκαλέσουν μια κάποια ζημιά, αλλά, απ’ ό,τι μπορούμε να υποθέσουμε, όχι πολύ σπουδαία.
